Η Αληθινή Ζωή

Το πραγματικό νόημα της ζωής είναι θέμα που απασχόλησε διαχρονικά, και συνεχίζει να απασχολεί την ανθρώπινη σκέψη. Αποτέλεσε το θέμα φιλοσοφικών αναζητήσεων, προβληματισμών και συζητήσεων. Ωστόσο, πέρα από τις θεωρητικές προσεγγίσεις, υπάρχουν άτομα που υποστηρίζουν ότι βρήκαν πληρότητα, αποδοχή και σκοπό στη ζωή τους μέσα από μια βιωματική σχέση με τον Θεό. Οι μαρτυρίες τους παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον:

Μαρτυρία 1η: Πληρότητα στην αληθινή ζωή

 

«Ίσως έχεις ακούσει για κάποιον που είχε σκοπό της ζωής του να σκαρφαλώσει σε ένα συγκεκριμένο βουνό. Όταν τελικά έφτασε στην κορυφή, ένιωσε μεγάλη απογοήτευση. Δεν είχε πλέον άλλο στόχο, μιας και είχε ταξιδέψει παντού, και είχε πετύχει τον σκοπό του, αλλά το κενό μέσα του ακόμα υπήρχε. Είναι σαν τον επαγγελματία ποδοσφαιριστή, που μελαγχολεί μετά την κατάκτηση του σημαντικότερου κυπέλλου.

Η εμπειρία μου στο πανεπιστήμιο έμοιαζε πολύ με αυτή την κατάσταση. Μέχρι την τελευταία μου χρονιά είχα κάνει όλα όσα οι άνθρωποι μου έλεγαν ότι θα μου δώσουν πληρότητα… Ήμουν μέλος διάφορων φοιτητικών οργανώσεων, έχοντας άπλετο χρόνο για διασκέδαση, παίρνοντας αρκετά καλούς βαθμούς και περνώντας αρκετό χρόνο με κοπέλες που πραγματικά μου άρεσαν.

Όλα όσα ήθελα να κάνω, να πετύχω ως φοιτητής, πραγματοποιήθηκαν. Παρόλα αυτά, όταν έφτασα “στην κορυφή του βουνού”, ήμουν ακόμη ανικανοποίητος. Κάτι έλειπε, δεν είχα άλλους στόχους, και δεν έβρισκα νόημα πουθενά.

Φυσικά, κανένας δεν γνώριζε ότι ένιωθα έτσι για τη ζωή μου. Εξωτερικά δεν το έδειχνα. Είναι ειρωνικό, αλλά ένιωθα ότι πολλοί συμφοιτητές μου με εκτιμούσαν και με θαύμαζαν. Ίσως εύχονταν οι ζωές τους να ήταν περισσότερο σαν τη δική μου. Δεν γνώριζαν πόσο ανικανοποίητος ένιωθα.

Ωστόσο, υπήρχε και μια άλλη ομάδα φοιτητών, που συγκεντρώνονταν για να μελετούν την Αγία Γραφή. Παρόλο που τους κορόιδευα, και πάντα έψαχνα λόγους να τους κατακρίνω, υπήρχε κάτι σ’ αυτούς που δεν μπορούσα να προσπεράσω. Δεν φαίνονταν να είναι ελλιπείς σε κάτι. Φαίνονταν να έχουν την αληθινή ολοκλήρωση που τόσο έψαχνα. Φαίνονταν να γνωρίζουν το νόημα της ζωής.

Το καλοκαίρι, μετά τον τελευταίο μου χρόνο στο πανεπιστήμιο, με κάλεσαν σε έναν κύκλο βιβλικής μελέτης. Πήγα χωρίς να ξέρω γιατί. Μάλλον εκείνη τη περίοδο ήμουν πιο ανοιχτός στα πνευματικά ζητήματα απ’ ό,τι συνήθως. Όταν ο νεαρός άρχισε να μιλάει από την Αγία Γραφή, εντυπωσιάστηκα. “Πω πω, όσα λέει είναι αυτά ακριβώς που έχω ανάγκη”, σκέφτηκα. Μου προκάλεσε δέος το πόσο αληθινή είναι η Αγία Γραφή και πόσο σχετική φαινόταν με τη ζωή μου.

Ήταν λες και ο ίδιος ο Θεός χτυπούσε την πόρτα της καρδιάς μου. Ωστόσο δεν ήθελα ακόμη να Τον αφήσω να μπει μέσα. Σκεφτόμουν συνέχεια πόσο θα άλλαζε η ζωή μου, και πόσο περίεργο θα με θεωρούσαν οι φίλοι μου. Φοβόμουν. Αλλά όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο ο Θεός με βοήθησε να συνειδητοποιήσω ότι αυτό που έπρεπε να κάνω είναι να αρχίσω μια βιωματική σχέση μαζί Του. Έτσι, Του είπα ότι ειλικρινά Τον ήθελα να έρθει στη ζωή μου.

Αυτό που συνέβη μετά είναι δύσκολο να το περιγράψω. Μπορώ μόνο να το θέσω ως εξής: “συνάντησα” τον Θεό. Και όταν Τον συνάντησα, ανακάλυψα την αληθινή ολοκλήρωση. Ένιωσα μια πληρότητα που δεν είχα βιώσει πριν, σαν ένα άδειο κομμάτι βαθιά μέσα στη ψυχή μου να είχε γεμίσει, μια πληρότητα που αποτελεί μέρος της ζωής μου από εκείνη τη μέρα.

Αυτό που ανακάλυψα είναι ότι δεν ήμουν ο μόνος που είχα αυτή την εμπειρία. Είναι αυτό που ο Ιησούς Χριστός μπορεί να κάνει στη ζωή του καθένα. Αυτός είπε (και ακόμη λέει): “Εγώ είμαι το ψωμί της ζωής. Όποιος έρχεται σ’ εμένα δεν θα πεινάσει, και όποιος πιστεύει σ’ εμένα δεν θα διψάσει ποτέ”.¹Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο 6.35: Eἶπε δὲ αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς· ὁ ἐρχόμενος πρός με οὐ μὴ πεινάσῃ, καὶ ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ διψήσῃ πώποτε. Ο Ιησούς Χριστός μάς προσφέρει μια αληθινή βιωματική σχέση μαζί Του.

Η ζωή συνεχίζει να έχει τις χαρές και τις λύπες της, τις απογοητεύσεις και τους καθημερινούς αγώνες της. Αλλά αυτό που δίνει νόημα στη ζωή μου και με ικανοποιεί πλήρως είναι η πραγματική ολοκλήρωση που γεύτηκα γνωρίζοντας πνευματικά τον Ιησού Χριστό».

 

Μαρτυρία 2η: Αποδοχή στην αληθινή ζωή

 

«Καθώς μεγάλωνα, νόμιζα ότι ότι ο Θεός ήταν αυστηρός, ευέξαπτος, και ότι στην πραγματικότητα γνώριζε πολύ λίγα για μένα. Οι λίγες εικόνες Του που έβλεπα στην εκκλησία ως παιδί, Τον παρουσίαζαν απόμακρο, εξωκοσμικό, απρόσιτο. Τον θάνατο του Ιησού Χριστού στον σταυρό –μια οικεία εικόνα– τον αντιλαμβανόμουν ως μια μεγάλη θυσία, μια θυσία όμως που έγινε απρόθυμα. Αυτό που πραγματικά είχε σημασία γι’ Αυτόν, σκεφτόμουν, ήταν το πόσο καλά συμπεριφερόμουν και κατά πόσο ζούσα σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Αν ποτέ θα γινόμουν δεκτός από Αυτόν, θα έπρεπε πρώτα να έχω αποδείξει τον εαυτό μου άξιο αυτής της αποδοχής. Όπως μπορείς να φανταστείς, ο Θεός δεν αποτελούσε ένα σημαντικό μέρος της ζωής μου.

Αργότερα, όταν ήμουν πρωτοετής στο πανεπιστήμιο, όλα αυτά άλλαξαν. Η κουρτίνα τραβήχτηκε. Για πρώτη φορά στη ζωή μου κάποιος μου έδειξε μέσα από την Αγία Γραφή –ένα βιβλίο που πάντα πίστευα ότι είχε πολλά αδιευκρίνιστα σημεία– ποιος πραγματικά ήταν ο Θεός. Δεν ήταν γεμάτος θυμό ή αυστηρότητα – ακριβώς το αντίθετο μάλιστα. Ήταν γεμάτος αγάπη και σπλαχνικότητα. Γνώριζε ότι είμαι ανίκανος να ζήσω μια τέλεια ζωή, σύμφωνα με τα δικά Του πρότυπα. Έτσι, ορμώμενος από την μεγάλη Του αυτή αγάπη, έγινε ο Τέλειος Άνθρωπος, και κατάφερε να ζήσει με αυτά τα πρότυπα (αντί) για μένα.

Ο Ιησούς Χριστός, όπως έμαθα, δεν ήταν μόνο το παράδειγμα, αλλά και ο αντικαταστάτης μου. Δεν χρειαζόταν να μιμηθώ τα πάθη Του, αλλά να επωφεληθώ πλήρως από αυτά. Με τον θάνατό Του στον σταυρό –που συνειδητοποίησα ότι επέλεξε ο Ίδιος– οι αμαρτίες και οι αποτυχίες μου κρίθηκαν. Στον σταυρό ο Θεός απέδειξε τη μεγάλη Του αγάπη για μένα. Εκεί, στον σταυρό, ο Θεός με αποδέχτηκε. Όπως λέει η Αγία Γραφή: “Αυτόν που δεν είχε γνωρίσει αμαρτία, Τον φόρτωσε ο Θεός με όλη την αμαρτία για χάρη μας, για να μπορέσουμε εμείς μέσω Εκείνου να βρούμε τη σωτηρία κοντά στον Θεό”.² Β´ Επιστολή προς Κοριθίους 5.21: Τὸν γὰρ μὴ γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν, ἵνα ἡμεῖς γενώμεθα δικαιοσύνη Θεοῦ ἐν αὐτῷ.

Η αληθινή αποδοχή, ανακάλυψα, βρίσκεται σ’ Αυτόν που βρίσκεται πίσω από την κουρτίνα. Σε προκαλώ να την τραβήξεις, να Τον ανακαλύψεις εσύ ο ίδιος, και να σκεφτείς πολύ σοβαρά την προσφορά που σου κάνει για αποδοχή και συγχώρηση».

 

Μαρτυρία 3η: Σκοπός στην αληθινή ζωή 

 

«Πάντα πίστευα ότι η ζωή πρέπει να έχει νόημα. Όχι απαραίτητα το κάθε λεπτό της μέρας, ούτε θα έπρεπε η ζωή να είναι πάντα γεμάτη σοβαρότητα. Όλοι μας χρειαζόμαστε και στιγμές που απλά να περνάμε καλά.

Αλλά η ζωή δεν μπορεί να περιορίζεται στην αναζήτηση της ευχαρίστησης, επειδή η απόλαυση δεν διαρκεί. Είναι εδώ για ένα λεπτό, και μετά… περνάει, πάει! Ο συγγραφέας Frederick Antony Ravi Kumar Zacharias το έθεσε σωστά, όταν έγραψε: “Εάν δεν υπάρχει κάποιο μεγαλύτερο νόημα στη ζωή, τότε η ζωή είναι μια ζωή χωρίς κινητήρια δύναμη, χωρίς βαθύτερη υπόσταση ή εξήγηση”.

Για αρκετά χρόνια μελετούσα τις φιλοσοφικές απόψεις των Ντοστογιέφσκι, Σαρτρ, Νίτσε, Σωκράτη και πολλών άλλων, ψάχνοντας για κάτι ανώτερο, που θα μου έδινε κίνητρο και προορισμό στη ζωή μου. Κάθε λίγες εβδομάδες “δοκίμαζα” μια νέα φιλοσοφία, για να δω κατά πόσο ήταν αποτελεσματική. Αλλά βρήκα αυτές τις φιλοσοφικές απόψεις απογοητευτικές, όταν έπρεπε να τις εφαρμόσω σε πραγματικές συνθήκες ζωής. Η αναζήτησή μου συνεχίστηκε.

Ένας διεθνής ανταποκριτής ειδήσεων για το περιοδικό TIME, ο δόκτωρ David Aikman, έριξε λίγο φως στο θέμα. Έχει δύο μεταπτυχιακά διπλώματα, είναι εμπειρογνώμων στη Ρωσική και την Κινεζική ιστορία, καθώς και σε ζητήματα κομμουνισμού, έχει δουλέψει σε περισσότερες από 30 χώρες στον κόσμο, μιλάει άπταιστα 6 γλώσσες και είναι ένας σοβαρός στοχαστής σε θέματα που αφορούν τη ζωή. Είπε: “Καθένας από μας έχει έναν προορισμό, έναν λόγο ύπαρξης, που κανένας άλλος δεν μπορεί να σου πει, αλλά μόνο εσύ ο ίδιος μπορείς να βρεις από τον Θεό”. Ο δόκτωρ Aikman συνέστησε το ξεκίνημα μιας βιωματικής σχέσης με τον Ιησού Χριστό.

Ο δόκτωρ Aikman είπε το εξής: “Όταν άκουσα τα λόγια του Ιησού Χριστού στην Αγία Γραφή, ένιωθα πως μιλούσε κατευθείαν στην καρδιά μου, και μου έλεγε : ‘Εγώ είμαι ο δρόμος για τη ζωή. Εάν με ακολουθείς, και κάνεις αυτά που λέω, η ζωή σου θα αλλάξει’.” Ύστερα μίλησε για το πρώτο βήμα που πρέπει κάποιος να κάνει, για να αρχίσει μια βιωματική σχέση με τον Ιησού Χριστό, ζητώντας Του να έρθει στη ζωή του. Ο δόκτωρ Aikman κατέληξε: “Μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι όποιος κάνει αυτό το πρώτο βήμα προς τον Ιησού Χριστό, θα έχει μια συναρπαστική ζωή”.

Όπως και ο δόκτωρ Aikman, προερχόμουν από ένα αθεϊστικό περιβάλλον. Όπως αυτός, έτσι κι εγώ έβρισκα ότι οι δηλώσεις του Ιησού για τον εαυτό Του ήταν μοναδικές. Ο Ιησούς δεν οδηγούσε τους ανθρώπους στη φιλοσοφία Του για τη ζωή, τους οδηγούσε στο πρόσωπό Του. Ο Ιησούς είπε ότι μπορεί να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας, να μας δώσει εσωτερική ειρήνη μέσα σε δύσκολες εξωτερικές συνθήκες, και να μας οδηγήσει σε μια ζωή ελευθερίας.

Αποφάσισα ότι, αν πραγματικά υπήρχε ο Θεός, ήθελα να Τον γνωρίσω. Αλλά ήμουν ακόμη δύσπιστη. Συζητούσα και προκαλούσα τους συνηδητούς Χριστιανούς που ήξερα. Ζητούσα αποδείξεις ότι ο Ιησούς είναι Θεός. Μια ημέρα κοίταξα με ειλικρίνεια τις αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού και τη θεότητα του Ιησού Χριστού, και έμεινα έκθαμβη από την πληθώρα των λογικών, ιστορικών αποδείξεων. Ήξερα τότε ότι έπρεπε να πάρω μια απόφαση. Θα Του ζητούσα να μπει στη ζωή μου και να την επηρεάσει έτσι όπως Αυτός ήθελε, ή θα έκλεινα αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου αρνούμενη να ξανασκεφτώ ποτέ πια την πιθανότητα ύπαρξης του Θεού;

Ξανακοιτώντας τους συγκεκριμένους, πολύ καλούς, διανοητικούς λόγους που είχα για να πιστέψω στον Χριστό, ζήτησα από τον Ιησού να έρθει στη ζωή μου. Και εκείνη την ίδια μέρα, η αναζήτησή μου για το νόημα της ζωής έλαβε ένα τέλος.

Με κατέπληξε το γεγονός ότι μπορούσα να έχω βιωματική σχέση με τον ίδιο τον Θεό. Μιλούσα σ’ Αυτόν και –μέσα από διάφορες καταστάσεις– έδειχνε ότι με ακούει. Με οδήγησε σε εργασιακούς δρόμους που είναι πολύ πιο ευρείς και συναρπαστικοί απ’ όσο μπορούσα να φανταστώ. Του έκανα ερωτήσεις, και με οδηγούσε στις κατάλληλες, χρήσιμες απαντήσεις μέσα από την Αγία Γραφή. Ήταν μια αυθεντική, διαπροσωπική σχέση με τον Θεό, την οποία απολάμβανα σε σταθερή καθημερινή βάση, και απολαμβάνω μέχρι και σήμερα. Όχι επειδή εγώ έγινα άγια, αλλά επειδή ο Ιησούς Χριστός έρχεται στη ζωή οποιουδήποτε θέλει ειλικρινά να Τον γνωρίσει και να Τον ακολουθήσει.

Υπάρχει βαθιά χαρά στη καρδιά σου, όταν ακολουθείς τον Θεό. Ανεξάρτητα με οτιδήποτε ή οποιονδήποτε άλλο, η γνωριμία μου με τον Ιησού Χριστό έδωσε πραγματικό νόημα και σκοπό στη ζωή μου».

 

Στην αληθινή ζωή

 

Η αληθινή ζωή είναι μια ζωή γεμάτη ολοκλήρωση, αποδοχή και προορισμό. Την αληθινή ζωή τη βρίσκουμε στη βιωματική σχέση μας με τον Ιησού Χριστό. Κανένας στην ανθρώπινη ιστορία δεν έκανε τους ισχυρισμούς που ο Ιησούς έκανε, δίνοντας παράλληλα τόσο ισχυρές αποδείξεις για να τους υποστηρίξει. Διακήρυξε ότι είναι Θεός, ότι μπορεί να συγχωρήσει αμαρτίες, και ότι είναι ο μόνος δρόμος μέσα από τον οποίο μπορούμε να γνωρίσουμε τον Θεό ως Πατέρα. Ο Ιησούς επιβεβαίωσε αυτούς τους ισχυρισμούς μέσα από την ανάστασή Του από τους νεκρούς. Αυτός είναι, πραγματικά, η πιο ξεχωριστή προσωπικότητα που έζησε ποτέ, πιο ξεχωριστός κι από τον πιο εξαίρετο διδάσκαλο.

Η Αγία Γραφή λέει ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός που ενσαρκώθηκε: «Ο Λόγος έγινε άνθρωπος και έστησε τη σκηνή Του ανάμεσά μας».³ Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο 1.14: Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν. Αυτός είναι «η ακτινοβολία του θεϊκού μεγαλείου και η τέλεια έκφραση της θεϊκής υπόστασης».⁴ Επιστολή προς Εβραίους 1.3: Ὤν ἀπαύγασμα τῆς δόξης καὶ χαρακτὴρ τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ. Με λίγα λόγια, ο Ιησούς Χριστός αποκάλυψε πλήρως το πώς είναι ο Θεός. Πως λοιπόν αρχίζουμε μια βιωματική σχέση μαζί Του;

Δεν αρχίζουμε μια βιωματική σχέση με τον Θεό προσπαθώντας να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Το να προσπαθούμε σκληρά, για να κερδίσουμε την επιδοκιμασία του Θεού, δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο Εκείνος θέλει να ζούμε. Έχεις ποτέ βρεθεί σε μια σχέση στην οποία έπρεπε να προσπαθήσεις να κερδίσεις την επιδοκιμασία του άλλου; Δεν είναι καθόλου ευχάριστο.

Ο Θεός έχει μια τόσο γνήσια αγάπη για εμάς, που ο Ίδιος εξασφάλισε τον τρόπο για να πάμε σ’ Αυτόν. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Αυτό που μας εμποδίζει να έχουμε κοινωνία με τον Θεό είναι η αμαρτία μας (ο εγωκεντρισμός μας, όταν θυμώνουμε, αυτά που λέμε πληγώνοντας τους άλλους, η ανυπομονησία μας, ο εγωισμός μας, η απληστία μας κλπ.). Αν ποτέ αναρωτήθηκες γιατί οι προσευχές σου φαίνεται να μην εισακούονται, αυτή είναι η πιθανότερη αιτία. Η αμαρτία μας μάς έχει χωρίσει από τον Θεό, που είναι Άγιος.

Τι έχει κάνει ο Θεός, για να μπορούμε να έχουμε μια στενή, προσωπική σχέση μαζί Του; Ο Ιησούς Χριστός, ο ενσαρκωμένος Θεός, πήρε επάνω Του όλες τις αμαρτίες του ανθρώπινου γένους, και πέθανε εθελοντικά επάνω στον σταυρό. Το έκανε αυτό για να μπορούμε να είμαστε τελείως συγχωρημένοι, πλήρως ευπρόσδεκτοι σ’ Αυτόν.

Για να καταλάβουμε το πρόβλημα, ας πάρουμε για παράδειγμα έναν νεαρό που κατηγορείται για ένα αδίκημα. Ο δικαστής τον καταδικάζει σε 30 μέρες φυλάκιση ή 10.000 ευρώ πρόστιμο. Ο νεαρός δεν διαθέτει ούτε τον χρόνο ούτε τα χρήματα. Ο δικαστής, γνωρίζοντάς το, κατεβαίνει από την έδρα του και πληρώνει ο ίδιος το πρόστιμο. Γιατί; Επειδή, ως δίκαιος δικαστής, δεν μπορεί να παραβλέψει το αδίκημα. Αλλά, επειδή είναι παράλληλα ο πατέρας του νεαρού, επιλέγει να πληρώσει την ποινή εκ μέρους του.

Αυτό ακριβώς είναι που έκανε ο Ιησούς για καθέναν από εμάς επάνω στον σταυρό. Θυσιάστηκε υπομένοντας βασανισμούς, ταπείνωση, μαστιγώματα και σταυρικό θάνατο, παίρνοντας τη δική μας θέση. Τώρα μας ζητάει να ανταποκριθούμε στη θυσία Του προσκαλώντας Τον στη ζωή μας.

 

Πως μπορούμε να βιώσουμε την αληθινή ζωή

 

Ο Θεός θέλει να Τον γνωρίζουμε και να γίνουμε αποδέκτες της αγάπης, της χαράς και της ειρήνης που Αυτός προσφέρει. Όταν Τον καλούμε στη ζωή μας, λαμβάνουμε τη συγχώρησή Του και αρχίζουμε μια βιωματική σχέση μαζί Του, σχεδιασμένη να κρατήσει για πάντα. Ο Ιησούς είπε: «Δες με, στέκομαι μπροστά στην πόρτα και χτυπώ. Αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου και μ’ ανοίξει την πόρτα, θα μπω μέσα, και θα δειπνήσω μαζί του, κι αυτός μαζί μου».⁵Αποκάλυψη 3.20: Ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ’ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ’ ἐμοῦ.

Αν αυτή είναι η επιθυμία της καρδιάς σου, η παρακάτω είναι μια προτεινόμενη προσευχή (τα λόγια όμως δεν είναι τόσο σημαντικά όσο η στάση της καρδιάς):

«Θεέ μου, ομολογώ ότι αμάρτησα εναντίον Σου. Σε ευχαριστώ που πήρες όλη μου την αμαρτία επάνω Σου στον σταυρό. Θέλω να λάβω τη συγχώρησή Σου. Θέλω να αρχίσω μια βιωματική σχέση μαζί Σου. Σου ζητάω να έρθεις στη ζωή μου ως Σωτήρας και Κύριος. Σε παρακαλώ, δώσε μου την αληθινή ζωή, που προέρχεται μόνο από Εσένα».

Για περισσότερα επάνω στο νόημα της ζωής, δείτε την ενότητα Η Πηγή της Αλλαγμένης Ζωής και άλλες ενότητες στην ιστοσελίδα.

 

Σχετικά πατερικά κείμενα:

 

Ο Ωριγένης (185-254 μ.Χ.), μια από τις σημαντικότερες μορφές των πρωτοχριστιανικών χρόνων, γράφει: «Είναι ξεκάθαρο ότι στην πραγματικότητα η αρχή μιας ζωής που είναι αγνή και δεν συγχέεται κάτι άλλο βρίσκεται σ’ Αυτόν που είναι γεννημένος πριν από κάθε πλάσμα. Παίρνοντας από αυτήν όσοι μετέχουν στο μεγαλείο του Χριστού ζουν την αληθινή ζωή, ενώ όσοι βρίσκονται παραδίπλα Του δίνουν απλώς την εντύπωση ότι ζουν, μια και δεν έχουν το αληθινό φως, επομένως ούτε την αληθινή ζωή».⁶ Ωριγένης, Εἰς τὸ Κατὰ Ἰωάννην εὐαγγέλιον ἐξηγητικὰ 1.27.188 Blanc, Sources chrétiennes 120: Σαφὲς δὲ ὅτι κυρίως τῆς εἰλικρινοῦς καὶ ἀμιγοῦς πρός τι ἕτερον ζωῆς ἡ ἀρχὴ ἐν τῷ πρωτοτόκῳ πάσης κτίσεως [Κολ. 1.15] τυγχάνει· ἀφ’ ἧς οἱ μέτοχοι τοῦ Χριστοῦ [Εβρ. 3.14] λαμβάνοντες τὴν ἀληθῶς ζῶσι ζωήν, τῶν παρ’ αὐτὸν νομιζομένων ζῆν ὥσπερ οὐκ ἐχόντων τὸ ἀληθινὸν φῶς, οὕτως οὐδὲ τὸ ἀληθινὸν ζῆν.

 

Ο Ευσέβιος (265-340 μ.Χ.), επίσκοπος Καισαρείας, γράφει: «“Γιατί κοντά Σου υπάρχει πηγή ζωής”. Γνωρίζουμε όμως ότι ζωή είναι ο Χριστός,  σύμφωνα με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, με την οποία ο ίδιος ο Σωτήρας διδάσκει λέγοντας: “Εγώ είμαι το φως και η αλήθεια και η ζωή”. Αλλά και αυτό που συνέβηκε, “Αυτός ήταν η ζωή, και ήταν η ζωή αυτή φως για τους ανθρώπους”. Γι’ αυτό και εδώ το φως συνδέεται με τη ζωή, σε αρμονία με το Ευαγγέλιο· γιατί μετά τη φράση “γιατί κοντά σου υπάρχει πηγή ζωής”, προοστίθεται “θα δούμε φως από το φως σου”. Γιατί αυτή η ζωή χαρακτηρίζεται από προσφορά λογικού φωτός· γι’ αυτό λέγεται “και ήταν η ζωή αυτή φως για τους ανθρώπους”. Και όσοι συμμετέχουν σ’ αυτά, θα βιώσουν τελικά τη θέαση του φωτός».⁷Ευσέβιος Καισαρείας, Εἰς τοὺς Ψαλμοὺς ὑπομνήματα 35, Patrologia Graeca 23.321.24-35: Ὅτι παρὰ σοὶ πηγὴ ζωῆς [Ψαλμ. 35(36).10]. Ζωὴν δὲ ὄντα ἔγνωμεν τὸν Χριστὸν ἐκ τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας, δι’ ἧς αὐτὸς ὁ Σωτὴρ διδάσκει λέγων· Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς [Ιωάν. 8.12] καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή [Ιωάν. 14.6]. Ἀλλὰ καὶ ὃ γέγονεν, ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων [Ιωάν. 1.4]. Διὸ καὶ ἐνταῦθα τῇ ζωῇ συνῆπται τὸ φῶς συμφώνως τῷ Εὐαγγελίῳ· μετὰ γὰρ φάναι· Ὅτι παρὰ σοὶ πηγὴ ζωῆς, ἐπιλέγεται· Ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς [Ψαλμ. 35(36).10]. Φωτὸς γὰρ λογικοῦ χορηγητικὴ τυγχάνει αὕτη ἡ ζωή· διὸ λέγεται· Καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων [Ιωάν. 1.4]. Οἱ δὲ τούτων μεταλαβόντες τέλος ἕξουσι τοῦ φωτὸς τὴν θέαν.

 

Ο Μέγας Βασίλειος (330-379 μ.Χ.), επίσκοπος Καισαρείας, γράφει: «“Ποιος είναι άνθρωπος που θέλει να χαρεί τη ζωή του κι επιθυμεί να δει καλές μέρες;” Αν κάποιος θέλει, λέει, ζωή, όχι αυτήν τη συνηθισμένη που ζουν και τα ζώα που δεν έχουν λογική, αλλά την πραγματική ζωή, που δεν διακόπτεται από τον θάνατο. Γιατί τώρα, λέει, πεθαίνετε, “και η ζωή σας είναι κρυμμένη μαζί με τον Χριστό στον Θεό· όταν ο Χριστός, που είναι η αληθινή ζωή μας, φανερωθεί, τότε κι εσείς θα φανερωθείτε μαζί Του δοξασμένοι”. Επομένως και η πραγματική ζωή είναι ο Χριστός, και η δική μας διαβίωση μαζί Του είναι ζωή αληθινή».⁸Μέγας Βασίλειος Καισαρείας, Ὁμιλίαι εἰς τοὺς Ψαλμοὺς 33.9, Patrologia Graeca 29.372.34-43: Τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὁ θέλων ζωὴν ἀγαπῶν ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθάς; [Ψαλμ. 33(34).13] Εἴ τις θέλει, φησί, ζωήν, οὐ τὴν κοινὴν ταύτην ἣν καὶ τὰ ἄλογα ζῇ, ἀλλὰ τὴν ὄντως ζωὴν τὴν θανάτῳ μὴ διακοπτομένην. Νῦν γὰρ, φησὶν, ἀποθνήσκετε, Καὶ ἡ ζωὴ ἡμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ· ὅταν δὲ ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ [Κολ. 3.3-4]. Οὐκοῦν καὶ ἡ ὄντως ζωὴ ὁ Χριστὸς, καὶ ἡ ἡμετέρα ἐν αὐτῷ διαγωγὴ ζωή ἐστιν ἀληθινή.

 

Ο Κύριλλος (378-444 μ.Χ.), επίσκοπος Αλεξανδρείας, γράφει: «Επομένως θα πρέπει κανείς να καταλάβει ακριβέστατα ως πραγματική ζωή αυτήν που είναι μαζί με τον Χριστό, μέσα σε καθαγιασμό και μακαριότητα και σταθερή ευχαρίστηση. Αλλωστε και ο σοφός Ιωάννης γνωρίζει καλά ότι αυτή είναι πραγματικά η ζωή, λέγοντας: “Εκείνος που πιστεύει στον Υιό έχει αιώνια ζωή· εκείνος που αρνείται να πιστέψει στον Υιό δεν θα δει τη ζωή, αλλά η οργή του Θεού θα μείνει πάνω του”».⁹Κύριλλος Αλεξανδρείας, Εἰς τὸ Κατὰ Ἰωάννην εὐαγγέλιον ὑπόμνημα, I σ. 521.2-8 Pusey: Κυριώτερον τοιγαροῦν ζωὴν ὄντως τὴν ἐν Χριστῷ νοητέον, τὴν ἐν ἁγιασμῷ καὶ μακαριότητι καὶ ἀδιαπτώτῳ τῇ θυμηδίᾳ· ἐπεὶ καὶ ταύτην ἀληθῶς οὖσαν τὴν ζωὴν ἐξεπίσταται καὶ ὁ σοφὸς Ἰωάννης λέγων “Ὁ πιστεύων εἰς τὸν Υἱὸν ἔχει ζωὴν αἰώνιον, ὁ δὲ ἀπειθῶν τῷ Υἱῷ οὐκ ὄψεται ζωὴν, ἀλλ’ ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ μενεῖ ἐπ’ αὐτόν” [Ιωάν. 3.36].

 

Σχετικά χωρία από την Αγία Γραφή:

 

«Όποιος έχει τον Υιό, αυτός μόνο έχει τη ζωή۬· όποιος δεν έχει τον Υιό του Θεού, αυτός δεν έχει ούτε τη ζωή».¹⁰Α´ Επιστολή Ιωάννου 5.12: Ὁ ἔχων τὸν Υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν· ὁ μὴ ἔχων τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει.

«Σ’ όσους όμως Τον δέχτηκαν και πίστεψαν σ’ Αυτόν, έδωσε το δικαίωμα να γίνουν παιδιά του Θεού».¹¹Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο 1.12: Ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ.

«Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στον θάνατο τον μονογενή Του Υιό, για να μην χαθεί όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια».¹²Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο 3.16: Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.

«Πραγματικά, με τη χάρη Του σωθήκαμε διά της πίστεως. Κι αυτό δεν είναι δικό σας κατόρθωμα, αλλά δώρο Θεού. Δεν σωθήκατε με τα δικά σας έργα, κι έτσι κανείς δεν μπορεί να καυχηθεί γι’ αυτό».¹³Επιστολή προς Εφεσίους 2.8-9: Τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι διὰ πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται.

«Όταν κάποιος ανήκει στον Χριστό είναι μια καινούρια δημιουργία. Τα παλιά πέρασαν۬ όλα έχουν γίνει καινούρια».¹⁴Β´ Επιστολή προς Κορινθίους 5.17: Ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινὴ κτίσις· τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονε καινὰ τὰ πάντα.

«Και να ποια είναι η αιώνια ζωή: Ν’ αναγνωρίζουν οι άνθρωποι Εσένα ως τον μόνο αληθινό Θεό, καθώς κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό».¹⁵Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο 17.3: Αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν.