Υπάρχει ομορφιά εξωτερική, που εντυπωσιάζει για κάποιο χρονικό διάστημα, και ομορφιά εσωτερική, που έχει πολύ πιο μόνιμα χαρακτηριστικά. Για όποιον αναζητά στις σχέσεις του κάτι σταθερό και διαρκές, η εσωτερική ομορφιά θα έχει ασφαλώς προτεραιότητα.
Η Laura Kraus Calenberg, μοντέλο με εξαιρετικά επιτυχημένη καριέρα, γράφει:
«Το να φιγουράρω στα εξώφυλλα των γνωστότερων ευρωπαϊκών περιοδικών δεν ήταν πια για μένα όνειρο. Ήταν η πραγματικότητα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Αυτό που πάντα λαχταρούσα ήταν να βλέπω τη φωτογραφία μου στα περιοδικά, να κερδίζω πολλά χρήματα και να ταξιδεύω σ’ όλο τον κόσμο. Σταμάτησα πια να αγωνίζομαι για την καθημερινή μου επιβίωση. Τώρα πια μπορούσα να μένω στο Παρίσι, όπου ήταν το καινούριο μου σπίτι, και να απολαμβάνω τη φήμη μου και την επιτυχία μου. Εδώ που τα λέμε, αυτά δεν ζητάμε όλοι από τη ζωή;
Εστίαση στην εξωτερική εμφάνιση
Ποια είναι η δική σου άποψη για την ομορφιά; Τι θα ήθελες ν’ αλλάξεις στον εαυτό σου, αν σου δινόταν η δυνατότητα; Όταν ξεκίνησα την καριέρα μου με τον οίκο Christian Dior στο Παρίσι, ήμουν 19 ετών. Η άποψή μου για την ομορφιά ήταν αυτό που οι άλλοι σκέφτονταν για μένα. Αν οι άνθρωποι με εγκρίναν και μου ζητούσαν να υπογράψω κάποιο συμβόλαιο, τότε συμπέρανα πως ήμουν όμορφη. Πίστευα πως, εφόσον ήμουν επιτυχημένη στην εργασία μου, αυτό σήμαινε πως ήμουν όμορφη. Αυτό βέβαια ήταν ένα σχετικά επικίνδυνο μοτίβο, γιατί στήριζα την άποψη που είχα για τον εαυτό μου στην άποψη και τη γνώμη των άλλων.
Ένας άλλος τρόπος επιβεβαίωσης για την ομορφιά μου ήταν το γεγονός ότι συνεργαζόμουν με ορισμένες από τις ομορφότερες γυναίκες του κόσμου, οι οποίες φιγουράριζαν στα μεγαλύτερα περιοδικά. “Εφόσον είναι φίλες μου και συνάδελφοί μου”, σκεφτόμουν, “σίγουρα είμαι κι εγώ τόσο όμορφη όσο εκείνες”.
Άλλος τρόπος επιβεβαίωσης ήταν το γεγονός ότι πολλοί άνδρες ελκύονταν από εμένα. “Εφόσον τόσοι πολλοί όμορφοι, έξυπνοι κι επιτυχημένοι άνδρες με κυνηγούν”, σκεφτόμουν, “σίγουρα είμαι όμορφη”.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γίνω ένα άτομο εγωκεντρικό, και η ζωή μου να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό μου. Ξόδευα τον περισσότερο χρόνο μου ασχολουμένη μόνο με τον εαυτό μου. “Εγώ”, “Εμένα” και “ο εαυτός μου” ήταν οι τρεις αγαπημένες μου λέξεις. Όλη μου η ζωή ήταν εστιασμένη πάνω στην εξωτερική μου εμφάνιση… το βάρος μου, τα μαλλιά μου, τα ρούχα μου.
Κάποτε βρέθηκα για μια δίμηνη δουλειά στην Ιαπωνία. Κάθε μέρα υπήρχαν γύρω μου άνθρωποι που η δουλειά τους ήταν να με υπηρετούν, έδεναν ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών μου. Όταν ντυνόμουν, ένα άτομο κρατούσε το φόρεμά μου και ένα άλλο το σακάκι μου. Υπήρχαν τρεις άνθρωποι για να κάνουν τη δουλειά ενός. Κι όλα αυτά ικανοποιούσαν τον εγωκεντρισμό μου.
Παγίδες της εξωτερικής εμφάνισης
Έγινα εργασιομανής. Εργαζόμουν επτά ημέρες την εβδομάδα, επειδή ήξερα πως δεν υπήρχαν εγγυήσεις – μπορεί να έχανα τη δουλειά μου την επόμενη μέρα. Η ομορφιά μου μπορεί να χανόταν, κι έτσι έπρεπε να παίρνω κάθε δουλειά που μου παρουσιαζόταν. Μπορούσα να εργάζομαι στη Γερμανία την ημέρα, και μετά να πετούσα στο Παρίσι για βραδινή εργασία, και πάλι πίσω στη Γερμανία, για να είμαι εκεί για την πρωινή δουλειά. Φοβόμουν μη χάσω τα πάντα, κι έτσι αναλάμβανα κάθε δουλειά που μου παρουσιαζόταν με κάθε κόστος.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αρρωστήσω και να πάθω υπερκόπωση. Μια μέρα λιποθύμησα στη διάρκεια μιας φωτογράφησης, και τραυμάτισα το γόνατό μου. Για πρώτη φορά στην καριέρα μου έπρεπε να μείνω στο κρεβάτι, γιατί δεν μπορούσα να εργαστώ. Αυτό για μένα ήταν η πιο τρομακτική εμπειρία, γιατί, παρόλο που ήταν μόνο για δύο εβδομάδες, αυτό σήμαινε πως θα έχανα όλες τις επιδείξεις μόδας για τις οποίες είχα προετοιμαστεί τόσο σκληρά. Έπρεπε να ακυρώσω δεκατέσσερις επιδείξεις. Ένιωσα τρομερά απελπισμένη.
Μια μέρα, εκεί στο κρεβάτι που ήμουν ξαπλωμένη, χωρίς να μπορώ να εργαστώ, άρχισα να αναπολώ τη ζωή μου και να αναρωτιέμαι ποιες είναι οι αξίες μου και οι ιδέες μου σχετικά με την ομορφιά. Κι ακόμη τι είδους άνθρωπος είχα γίνει πια.
Αντιλήφθηκα πως η άποψή μου για την ομορφιά ήταν πολύ ανεπαρκής. Ήξερα, για παράδειγμα, πως η εξωτερική μου εμφάνιση θα άλλαζε. Οι φωτογραφίες μου στα εξώφυλλα των περιοδικών είχαν χρόνο λήξης. Είχα κουραστεί τόσο πολύ για τις φωτογραφίες αυτές, όμως η εταιρία μου αποφάσιζε πολύ εύκολα να τις αποσύρει μέσα σε έξι μήνες, επειδή όλα ήταν πια παλιομοδίτικα. Κι έτσι έπρεπε πάντα να προσπαθώ να είμαι στην επικαιρότητα.
Ανακάλυψα πως το να κερδίζεις πολλά χρήματα σε νεαρή ηλικία ήταν πολύ σπουδαίο, όμως κατάλαβα πως η διαχείρισή τους ήταν τρομερά δύσκολη. Άρχισα ν’ αναρωτιέμαι για ποιο λόγο αλήθεια με πλησίαζαν οι άνθρωποι. Αν ήμουν διαφορετική, και σε εμφάνιση και σε συμπεριφορά, ο σύντροφός μου θα με αγαπούσε το ίδιο;
Όλα αυτά τα ερωτηματικά και οι αμφιβολίες γέμιζαν τη σκέψη μου, ενώ βρισκόμουν στο απόγειο της καριέρας μου. Κατάλαβα πόσο ρηχά ήταν όλα αυτά, κι άρχισα να νιώθω ένα απέραντο κενό μέσα μου. Έχοντας κατακτήσει όλα όσα επιθυμούσα στη ζωή μου, συνειδητοποίησα πως κάτι έλειπε. Όλη η επιτυχία μου κι όλη η προσοχή που μου έδιναν οι άνθρωποι δεν γέμιζαν το κενό που ένιωθα βαθιά μέσα μου.
Τι είχε συμβεί; Που ήταν οι προτεραιότητές μου; Για ποιον και για τι υπήρχα;
Ανασφάλεια για την εξωτερική εμφάνιση
Συνειδητοποίησα πως έχτιζα τη ζωή μου πάνω σε πράγματα τελείως ανασφαλή. Πάνω σ’ αυτά που ο σύντροφός μου πίστευε ή πάνω στα χρήματα που κέρδιζα, ή πάνω στη φήμη μου. Συνειδητοποίησα πως έχτιζα τη ζωή μου πάνω στην άμμο.
Έφερα στη σκέψη μου ένα συγκεκριμένο περιστατικό που συνέβη στη ζωή μου, καθώς μεγάλωνα στην πολιτεία της Ιντιάνα. Το τραγούδι “Αναζητώντας την αγάπη σε λάθος μέρη” με είχε βοηθήσει πολύ, όταν μια συμμαθήτριά μου με είχε καλέσει να παρακολουθήσω μια συναυλία στην εκκλησία της. Είχα δεχτεί να πάω, επειδή οι μισοί σχεδόν έφηβοι ήταν αγόρια, και η εκκλησία ήταν πολύ μεγάλη, κι ήμουν σίγουρη πως θα περνούσα πολύ ωραία.
Πίστευα όμως πως δεν χρειαζόμουν τον Θεό στη ζωή μου. Ποιος ο λόγος άλλωστε; Οι γονείς μου ήταν στα πρόθυρα του διαζυγίου. Η πίστη τους δεν τους είχε βοηθήσει καθόλου.
Καθώς παρακολουθούσα τη συναυλία, παράλληλα με τη μουσική, άκουσα ένα μήνυμα που με άγγιξε βαθιά. Στο τέλος του προγράμματος οι μουσικοί μάς είπαν πως είχαν κάποια πολύ καλά νέα για μας. Σκέφτηκα πως θα μας μιλούσαν για τον πρώτο δίσκο τους ή κάτι τέτοιο. Τα νέα όμως που είχαν να μας πουν τελικά ήταν πως ο Θεός μάς αγαπάει. Μίλησαν για μια βιωματική σχέση με τον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού. Μας είπαν πως ο Θεός μάς αγάπησε χωρίς όρους, και πως έστειλε τον Υιό Του να πεθάνει στον σταυρό για τις αμαρτίες μας. “Εντυπωσιακό!” σκέφτηκα, “μια σχέση αγάπης χωρίς όρους!” Δεν δυσκολεύτηκα να παραδεχτώ πως είχα κάνει πολλά λάθη στη ζωή μου, πως δεν είχα υπολογίσει τι ο Θεός ήθελε για μένα. Οι μουσικοί μού εξήγησαν πως δεν χρειαζόταν να κάνω κάτι εγώ, για να κερδίσω την αγάπη του Θεού. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να δεχτώ από τον Θεό το δώρο της αγάπης και της συγχώρεσης μέσω του Ιησού Χριστού.
Τη νύχτα εκείνη έκανα μια σύντομη προσευχή, και ζήτησα από τον Ιησού Χριστό να με συχωρήσει και να με αλλάξει. Του είπα πως ήθελα να ζήσω γι’ Αυτόν και να Τον υπηρετήσω με τη ζωή μου. Του ζήτησα να έρθει στη ζωή μου και να αρχίσει μια βιωματική σχέση μαζί μου.
Έτσι, χρόνια μετά, βρισκόμουν στο Παρίσι και σκεφτόμουν εκείνο το περιστατικό, και αναρωτιόμουν πώς είχα φέρει τη ζωή μου σε τέτοιο σημείο, ώστε είχα χάσει κάθε πραγματικό νόημα. Αναγνώρισα πως είχα απαρνηθεί τη σχέση μου με τον Θεό, και είχα διαλέξει τον δικό μου δρόμο. Καθόλου περίεργο λοιπόν που ένιωθα τόσο κενή! Έτσι, ζήτησα από τον Θεό να με συγχωρήσει που ζούσα μόνο για τον εαυτό μου και την αναγνώριση των άλλων. Του είπα: “Κύριε, σε παρακαλώ άλλαξέ με, και δείξε μου ποια είναι η πραγματική ομορφιά”.
Το πρώτο πράγμα που ο Θεός μού έδειξε ήταν ο κίνδυνος της ματαιότητας. Αγωνίστηκα πολύ καιρό μ’ αυτό. Στις Η.Π.Α. 20 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο ξοδεύονται για καλλυντικά, 300 δισεκατομμύρια δολάρια για πλαστικές επεμβάσεις, 33 εκατομμύρια δολάρια σε διαιτητικά προϊόντα. Αυτό φανερώνει πόσο χρόνο και χρήματα ξοδεύουν οι άνθρωποι για την εξωτερική τους εμφάνιση. Η ματαιότητα δεν έχει ομορφιά.
Η ανασφάλεια δεν έχει ομορφιά. Δεν διευκολύνει τις καλές φιλίες. Σε κάνει να περιμένεις πάντα από τους άλλους να σε επαινούν, για να σε κάνουν να νιώθεις όμορφα.
Επεξήγηση της Ομορφιάς – Πραγματική Ομορφιά
Τι είναι ομορφιά; Δεν είναι η εξωτερική εμφάνιση. Είναι αυτό που υπάρχει μέσα στην καρδιά σου. Η ταπεινότητα έχει ομορφιά, παρόλο που δεν είναι και τόσο διαδεδομένη στη δική μου δουλειά. Η ασφάλεια και η αυτοεκτίμηση έχουν ομορφιά Η προσωπική βιωματική σχέση με τον Θεό φέρνει ομορφιά, γιατί όταν ξέρεις πως σε αγαπάει και σε δέχεται, τότε νιώθεις ασφάλεια και αυτοεκτίμηση στη ζωή σου. Κι αυτό σου δίνει τη δυνατότητα να νιώθεις ελεύθερη να δεχτείς και να αγαπήσεις τον εαυτό σου με όλες σου τις αδυναμίες.
Χωρίς τη συγχώρεση του Θεού η αμαρτία μας ασχημίζει τον εσωτερικό μας κόσμο. Δεν έχουμε ειρήνη μέσα μας. Κανένα εξώφυλλο δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Το βλέπει ο Θεός, το βλέπουν και οι άλλοι. Μόνο ο Χριστός μάς κάνει να φαινόμαστε όμορφοι στα μάτια του Θεού. Η πραγματική εσωτερική ομορφιά ξεκινάει όταν ο Θεός βρίσκεται στο κέντρο της ζωή μας, και επεκτείνεται και εξωτερικά. Μπορώ να σας βεβαιώσω πως ο Ιησούς Χριστός άλλαξε τη ζωή μου, και δεν θα μετανιώσω ποτέ για την απόφαση που πήρα να Τον ακολουθήσω». 1Η Laura Krauss Calenberg είναι ένα μοντέλο από τη Νέα Υόρκη. Στη διάρκεια της καριέρας της ταξίδεψε σε 22 χώρες του κόσμου, κι έχει γίνει επανειλημμένες φορές εξώφυλλο στα μεγαλύτερα περιοδικά του κόσμου, όπως το Marie Claire, Cosmopolitan και Brio. Έχει κάνει διαφημιστικά για τις εταιρείες Saks, Nieman Marcus και Hanes. Είναι παντρεμένη με τον Jeff Calenberg, που είναι κι αυτός επαγγελματίας μοντέλο, και έχουν δυο παιδιά.
Μπορείς κι εσύ να ζητήσεις από τον Ιησού Χριστό να έρθει στη ζωή σου. Ο Χριστός μάς λέει: «Δες με, στέκομαι μπροστά στην πόρτα και χτυπώ. Αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου και μ’ ανοίξει την πόρτα, θα μπω μέσα, και θα δειπνήσω μαζί του, κι αυτός μαζί μου».2Αποκάλυψη 3.20: Ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ’ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ’ ἐμοῦ. Μπορείς τώρα να ανταποκριθείς κι εσύ με μετάνοια και πίστη στον Ιησού Χριστό. Ο Θεός γνωρίζει την καρδιά σου, και δεν ενδιαφέρεται τόσο για τα λόγια σου, όσο για τη στάση της καρδιάς σου. Μια προσευχή που μπορεί να εκφράζει την επιθυμία σου για προσωπική αποδοχή του Ιησού Χριστού στη ζωή σου θα μπορούσε να είναι η εξής:
«Κύριε Ιησού, σε χρειάζομαι. Σ’ ευχαριστώ που πέθανες στον σταυρό για τις αμαρτίες μου. Μετανοώ γι’ αυτές, ανοίγω την πόρτα της ζωής μου, και σε δέχομαι ως Σωτήρα και Κύριό μου. Σ’ ευχαριστώ που συγχωρείς τις αμαρτίες μου και μου δίνεις αιώνια ζωή. Πάρε τη ζωή μου στα χέρια σου, και κάνε με τον άνθρωπο που εσύ θέλεις να είμαι».
Αν η προσευχή αυτή εκφράζει τον πόθο της καρδιάς σου, μπορείς να την κάνεις οποτεδήποτε, και ο Ιησούς Χριστός θα έρθει στη ζωή σου, όπως ακριβώς το υποσχέθηκε.
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει: «Την ομορφιά τη σωματική ο Θεός την περιόρισε μέσα στα όρια της φύσης, ενώ η ωραιότητα της ψυχής είναι απαλλαγμένη από την αναγκαιότητα και τη δουλεία που προέρχεται από κει, καθώς είναι πολύ ανώτερη από τη σωματική ομορφιά, και εξαρτάται ολοκληρωτικά από εμάς και από την επίδραση του Θεού. Γιατί ο Άρχοντάς μας, όντας φιλάνθρωπος, και σ’ αυτό τίμησε ιδιαίτερα το δικό μας γένος, αναθέτοντας στην αναγκαιότητα της φύσης τα κατώτερα και όσα δεν συμβάλλουν σε κάτι σημαντικό για μας, αλλά είναι αδιάφορα όπως κι αν τύχουν, ενώ έκανε εμάς να είμαστε δημιουργοί των πραγματικά όμορφων. Γιατί αν είχε δώσει σ’ εμάς εξουσία και στη σωματική ομορφιά, και υπέρμετρη φροντίδα θα είχαμε αναλάβει, και θα ξοδεύαμε όλο τον χρόνο μας σ’ αυτά που δεν ωφελούν σε τίποτε, και θα είχαμε παραμελήσει εντελώς την ψυχή μας. Άλλωστε αν τώρα, που δεν έχουμε αυτή την εξουσία, κάνουμε τα πάντα και πιεζόμαστε και καλλωπίζουμε τους εαυτούς μας με φωτοσκιάσεις, επειδή στην πραγματικότητα δεν μπορούμε, και επινοούμε τέτοιου είδους ομορφιές με χρωστικές ουσίες και βαφές και χτενίσματα μαλλιών και ντυσίματα ρούχων και περιστροφές ματιών και πολλά άλλα τεχνάσματα, ποιον τάχα ελεύθερο χρόνο θα διαθέταμε για την ψυχή μας και για τα σημαντικά, αν είχαμε τη δυνατότητα να μετατεθούμε σ’ αυτό που είναι η πραγματική ομορφιά; Σύντομα δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε κανένα άλλο έργο στη ζωή μας, αν αυτό ήταν δικό μας έργο. Αλλά θα είχαμε ξοδέψει όλο τον χρόνο μας από τη μια στολίζοντας τη δούλη με άπειρα στολίδια, και από την άλλη αφήνοντας την κυρία της ξαπλωμένη για πάντα σε ασχήμια και αδιαφορία περισσότερο από κάθε δούλο. Γι’ αυτό και ο Θεός, απαλλάσσοντάς μας από αυτή την κακή διαχείριση του χρόνου, μας ανέθεσε την τέχνη του καλύτερου, και αυτός που δεν μπορεί να κάνει το σώμα όμορφο από άσχημο, αυτός θα μπορέσει να ανεβάσει την ψυχή, ακόμη κι αν έχει καταπέσει σε ακραία δυσμορφία, στην ίδια την κορυφή της ωραιότητας, και έτσι θα την κάνει γοητευτική και ποθητή, ώστε όχι μόνο οι έντιμοι άνδρες να την επιθυμήσουν, αλλά και ο ίδιος ο βασιλιάς των πάντων, ο Θεός, όπως έλεγε και ο Ψαλμωδός μιλώντας γι’ αυτή την ομορφιά: “Και ο βασιλιάς θα επιθυμήσει την ομορφιά σου”».3Ιωάννης Χρυσόστομος, Πρὸς Θεόδωρον ἐκπεσόντα καὶ περὶ μετανοίας λόγος α´ 13.60-93 Dumortier, Sources chrétiennes 117: Τὸ μὲν γὰρ κάλλος τὸ σωματικὸν εἴσω τῶν τῆς φύσεως ὅρων συνέκλεισεν ὁ Θεὸς, ἡ δὲ τῆς ψυχῆς ὥρα τῆς μὲν ἐκεῖθεν ἀνάγκης καὶ δουλείας ἀπήλλακται, ἅτε δὴ πολλῷ βελτίων οὖσα τῆς σωματικῆς εὐμορφίας, ἐφ’ ἡμῖν δὲ ἅπασα κεῖται καὶ τῇ ῥοπῇ τοῦ Θεοῦ. Φιλάνθρωπος γὰρ ὢν ὁ Δεσπότης ἡμῶν καὶ ἐν τούτῳ μάλιστα τὸ ἡμέτερον ἐτίμησεν γένος, τὰ μὲν ἐλάττονα καὶ εἰς οὐδὲν μέγα συντελοῦντα ἡμῖν ἀλλ’ ὅπως ἂν συμπέσῃ ἀδιάφορα ὄντα, τῇ τῆς φύσεως ἐπιτρέψας ἀνάγκῃ, τῶν δὲ ὄντως καλῶν ἡμᾶς ποιήσας εἶναι δημιουργούς. Εἰ μὲν γὰρ καὶ τοῦ σωματικοῦ κάλλους ἡμᾶς ἐποίησεν εἶναι κυρίους, καὶ φροντίδα ἂν περιττὴν ἐδεξάμεθα καὶ ἐν τοῖς οὐδὲν ὠφελοῦσιν τὸν ἅπαντα ἂν ἀπησχολήσαμεν χρόνον καὶ τῆς ψυχῆς σφόδρα ἂν ἠμελήσαμεν. Ὅπου γὰρ νῦν οὐκ οὔσης ἡμῖν τῆς ἐξουσίας ταύτης ἅπαντα πράττομεν καὶ βιαζόμεθα καὶ σκιαγραφίαις καλλύνομεν ἑαυτούς, ἐπειδὴ τῇ ἀληθείᾳ μὴ δυνάμεθα, καὶ χρώμασι καὶ βαφαῖς καὶ συνθέσεσι τριχῶν καὶ ἱματίων περιβολαῖς καὶ στροφαῖς ὀφθαλμῶν καὶ πολλοῖς ἑτέροις μηχανήμασι τὰ τοιαῦτα σοφιζόμεθα κάλλη, τίνα ἂν τῇ ψυχῇ καὶ τοῖς σπουδαίοις σχολὴν ἀπενείμαμεν, εἰ πρὸς τὴν ὄντως αὐτὸ εὐμορφίαν μεταθεῖναι εἴχομεν; Τάχα γὰρ οὐδ’ ἂν ἐγένετο ἡμῖν ἔργον ἕτερόν τι ἐν τῷ βίῳ εἰ τοῦτο ἔργον ἡμέτερον ἦν. Ἀλλὰ πάντα τὸν χρόνον ἂν ἀνηλώσαμεν, τὴν μὲν δουλίαν καλλωπίζοντες μυρίοις καλλωπισμοῖς, τὴν δὲ ταύτης κυρίαν παντὸς ἀνδραπόδου μᾶλλον ἐν ἀμορφίᾳ καὶ ῥᾳθυμίᾳ ἐῶντες κεῖσθαι διὰ παντός. Διὰ τοῦτο ταύτης ἡμᾶς τῆς κακοσχολίας ἀπαλλάξας ὁ Θεὸς τοῦ βελτίονος ἡμῖν τὴν τέχνην ἐνέθηκε, καὶ ὁ τὸ σῶμα μὴ δυνάμενος εὔμορφον ποιῆσαι ἐξ εἰδεχθοῦς, οὗτος τὴν ψυχήν, κἂν εἰς ἐσχάτην δυσειδείαν κατενεχθῇ, εἰς αὐτὴν τῆς ὥρας ἀναγαγεῖν δυνήσεται τὴν κορυφήν, καὶ οὕτως ἐπέραστον ποιῆσαι καὶ ποθεινήν, ὥστε μὴ μόνον τοὺς ἄνδρας τοὺς ἀγαθοὺς εἰς ἐπιθυμίαν αὐτῆς ἐλθεῖν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν τῶν ἁπάντων βασιλέα, Θεόν, καθὼς καὶ ὁ Ψαλμῳδὸς περὶ τούτου τοῦ κάλλους διαλεγόμενος ἔλεγεν· Καὶ ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου [Ψαλμ. 44(45).12].
