Η Αποκάλυψη του Θεού

Ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει: «Ο Θεός είναι καλός και μας παρέχει κάθε είδους καλό, χωρίς να υπόκειται σε φθόνο ούτε σε κάποιο άλλο πάθος· “γιατί ο φθόνος είναι μακριά από τη θεϊκή φύση, η οποία είναι απαθής και μόνη αγαθή”. Επειδή λοιπόν γνωρίζει τα πάντα και προνοεί για το συμφέρον του καθενός, αποκάλυψε σ’ εμάς αυτό που μας συνέφερε να γνωρίζουμε, ενώ αποσιώπησε αυτό που δεν μπορούσαμε να αντέξουμε».¹Ιωάννης Δαμασκηνός, Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως 1.22-26 Kotter, Patristische Texte und Studien 12: Ἀγαθὸς γὰρ ὢν ὁ Θεὸς παντὸς ἀγαθοῦ παρεκτικός ἐστιν οὐ φθόνῳ οὐδὲ πάθει τινὶ ὑποκείμενος· «μακρὰν γὰρ τῆς θείας φύσεως φθόνος τῆς γε ἀπαθοῦς καὶ μόνης ἀγαθῆς» [Γρηγόριος Ναζιανζηνός, Λόγοι 28(Περὶ θεολογίας).11]. Ὡς οὖν πάντα εἰδὼς καὶ τὸ συμφέρον ἑκάστῳ προμηθούμενος, ὅπερ συνέφερεν ἡμῖν γνῶναι ἀπεκάλυψεν, ὅπερ δὲ οὐκ ἐδυνάμεθα φέρειν, ἀπεσιώπησε.

Ο Θεός αποκαλύπτει τον εαυτό Του, στο μέτρο που μπορούμε να Τον κατανοήσουμε, μέσα από την αξιοθαύμαστη φύση, την οποία δημιούργησε, μέσα από τον ηθικό νόμο, τον οποίο έχει βάλει στη συνείδηση του κάθε ανθρώπου, ώστε να αναγνωρίζει το καλό, και μέσα από τα εμπνευσμένα ιερά κείμενα, όπου ολοκληρώνεται η αποκάλυψή Του, ειδικότερα μέσω των αναφορών στην επίγεια διακονία του Ιησού Χριστού.

Η αποκάλυψη του Θεού μέσω του Ιησού Χριστού είναι μοναδική, και γι’ αυτό και είναι εξαιρετικά σημαντική. Αν κανείς εξετάσει τις σημαντικότερες θρησκείες του κόσμου, θα δει ότι ο Μωυσής, ο Βούδας, ο Κομφούκιος και ο Μωάμεθ παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως διδασκάλους και προφήτες. Κανένας τους δεν διακήρυξε ποτέ πως είναι ίσος με τον Θεό. Ο Ιησούς όμως αυτό ακριβώς ισχυρίστηκε, γεγονός που Τον κάνει να ξεχωρίζει από όλους τους άλλους ιδρυτές θρησκειών. Ο Ιησούς είπε πως οποιοσδήποτε είδε Εκείνον, είδε τον Πατέρα Θεό,² Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο 14.9: Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Τοσοῦτον χρόνον μεθ’ ὑμῶν εἰμι, καὶ οὐκ ἔγνωκάς με, Φίλιππε; ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν Πατέρα· καὶ πῶς σὺ λέγεις, Δεῖξον ἡμῖν τὸν Πατέρα; και πως ο ίδιος ήταν αδιάρρηκτα ενωμένος με τον Πατέρα Θεό.³Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο 14.10: Οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ Πατρὶ καὶ ὁ Πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι; τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν ἀπ’ ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ· ὁ δὲ Πατὴρ ὁ ἐν ἐμοὶ μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα. Είπε: «Εγώ είμαι το Φως του κόσμου, εκείνος που με ακολουθεί δεν θα βαδίζει στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως της ζωής».⁴ Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο 8.12: Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε λέγων· Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς. Διεκδίκησε για τον εαυτό Του ιδιότητες που ανήκουν μόνο στον Θεό: ότι έχει το δικαίωμα να συγχωρεί αμαρτίες, να απελευθερώνει από αμαρτωλές συνήθειες, να δίνει στους ανθρώπους άφθονη ζωή εδώ στη γη και αιώνια ζωή στον ουρανό. Ο Ιησούς δεν είπε: «ακολουθήστε τα λόγια μου και θα βρείτε την αλήθεια». Είπε: «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή, κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, αν δεν περάσει από εμένα».⁵Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο 14.6: Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν Πατέρα εἰ μὴ δι’ ἐμοῦ.

Πώς ο Χριστός φανέρωσε ότι είναι Θεός; Έκανε πράγματα που οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν. Έκανε θαύματα. Θεράπευσε ανθρώπους: τυφλούς, χωλούς, κωφούς· επίσης ανέστησε νεκρούς. Είχε εξουσία επάνω στα υλικά πράγματα: δημιούργησε τροφή ικανή να ταΐσει ένα πλήθος από μερικές χιλιάδες ανθρώπους. Επενέβαινε στα στοιχεία της φύσης: περπάτησε πάνω στο νερό, διέταξε τον άνεμο να σταματήσει για χάρη των μαθητών Του. Όπου πήγαινε οι άνθρωποι Τον ακολουθούσαν, επειδή συνεχώς κάλυπτε τις ανάγκες τους, ενεργώντας με τρόπο υπερφυσικό. Είπε πως αν δεν ήθελαν να πιστέψουν σ’ αυτά που τους έλεγε, θα έπρεπε να πιστέψουν τουλάχιστον στα θαύματα που έβλεπαν.⁶Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο 14.11: Πιστεύετέ μοι ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ Πατρὶ καὶ ὁ Πατὴρ ἐν ἐμοί· εἰ δὲ μή, διὰ τὰ ἔργα αὐτὰ πιστεύετέ μοι.

Ο Ιησούς Χριστός παρουσίασε τον Θεό γεμάτο αγάπη, που ενώ γνωρίζει τις αδυναμίες μας και τον εγωκεντρισμό μας, θέλει να έχει μια προσωπική σχέση μαζί μας. Ο Ιησούς μάς αποκάλυψε ότι παρόλο που ο Θεός μάς έβλεπε ως αμαρτωλούς και άξιους να τιμωρηθούμε, η αγάπη Του για μας υπερίσχυσε. Ο ίδιος ο Θεός πήρε ανθρώπινη μορφή, και δέχτηκε να τιμωρηθεί για τις δικές μας αμαρτίες. Η Αγία Γραφή μάς λέει πως ο λόγος για τον οποίο πρέπει να αγαπούμε τον Θεό είναι επειδή Εκείνος πρώτος μας αγάπησε.⁷ Α´ Επιστολή Ιωάννου 4.19: Ἡμεῖς ἀγαπῶμεν αὐτόν, ὅτι αὐτὸς πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς.

Ο Ιησούς Χριστός πέθανε στη θέση μας, ώστε εμείς να έχουμε τη δυνατότητα να συγχωρηθούμε από τον Θεό. Εξετάζοντας όλες τις γνωστές θρησκείες της ανθρωπότητας, διαπιστώνουμε ότι μόνο μέσω του Ιησού βλέπουμε τον Θεό να πλησιάζει τον άνθρωπο, ανοίγοντας δρόμο για μια προσωπική βιωματική σχέση μαζί Του. Ο Ιησούς φανερώνει μια θεϊκή καρδιά γεμάτη αγάπη, έτοιμη να ανταποκριθεί στις ανάγκες μας, ελκύοντάς μας κοντά Του. Ο θάνατος και η ανάσταση του Χριστού προσφέρουν σ’ εμάς σήμερα μια καινούρια ζωή. Ο Θεός μάς συγχωρεί και μας αποδέχεται ανεπιφύλακτα γεμάτος αγάπη. Μας λέει: «Σας αγάπησα με μια αγάπη αιώνια, επομένως συνεχίζω να είμαι πιστός προς εσάς».⁸Ιερεμίας 38[31].3: Κύριος πόρρωθεν ὤφθη αὐτῷ· Ἀγάπησιν αἰωνίαν ἠγάπησά σε, διὰ τοῦτο εἵλκυσά σε εἰς οἰκτίρημα. Έτσι ενεργεί ο Θεός.

Η απολυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού φανερώνει με εντυπωσιακό τρόπο την ασύλληπτη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Ιησού Χριστού στο Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο: «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στον θάνατο τον μονογενή Του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια» ⁹Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο 3.16: Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.. Ωστόσο, ακόμη και μετά από τη θυσία του Χριστού, ο Θεός δεν μας εξαναγκάζει να πιστέψουμε σ’ Αυτόν. Μας αφήνει ελεύθερους να αποδεχτούμε συνειδητά για τον εαυτό μας τη θυσία αυτή με μετάνοια και πίστη, ή να την απορρίψουμε αδιαφορώντας για την αιώνια σωτηρία που μας προσφέρεται.

Ωστόσο, αν θέλουμε να δεχτούμε τη συγχώρηση του Θεού μέσω της απολυτρωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού, ώστε να έχουμε μια προσωπική βιωματική σχέση μαζί Του, μπορούμε να προσευχηθούμε άμεσα ζητώντας από τον Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και να έρθει στη ζωή μας. Ο Ιησούς είπε: «Δες με, στέκομαι μπροστά στην πόρτα και κτυπώ. Αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου και ανοίξει την πόρτα, θα μπω μέσα, και θα δειπνήσω μαζί του κι αυτός μαζί μου».¹⁰Αποκάλυψη 3.20: Ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ’ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ’ ἐμοῦ. Μια προσευχή που μπορεί να εκφράσει την επιθυμία μας για προσωπική αποδοχή του Ιησού Χριστού στη ζωή μας θα μπορούσε να είναι η εξής: «Ιησού Χριστέ, Σε ευχαριστώ για την αγάπη Σου. Σε ευχαριστώ που σταυρώθηκες για τις αμαρτίες μου. Εσύ γνωρίζεις τη ζωή μου, και ότι έχω ανάγκη από τη συγχώρησή Σου. Σε παρακαλώ, έλα στη ζωή μου τώρα, και συγχώρησε τις αμαρτίες μου. Θέλω ειλικρινά να Σε γνωρίσω. Σε ευχαριστώ που Εσύ θέλησες να έχεις μια προσωπική σχέση μαζί μου. Αμήν».

Ο Θεός βλέπει τη σχέση μας μαζί Του ως κάτι μόνιμο. Ο Ιησούς Χριστός, αναφερόμενος σε όλους εκείνους που πιστεύουν σ’ εκείνον, είπε: «Τα δικά μου τα πρόβατα αναγνωρίζουν τη φωνή μου, κι εγώ τα αναγνωρίζω, και με ακολουθούν. Εγώ τους δίνω αιώνια ζωή και δεν θα χαθούν ποτέ, γιατί κανείς δεν θα μπορέσει να τα αρπάξει από την εξουσία μου».¹¹Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο 10.27-28: Τὰ πρόβατα τὰ ἐμὰ τῆς φωνῆς μου ἀκούει, κἀγὼ γινώσκω αὐτά, καὶ ἀκολουθοῦσί μοι, κἀγὼ ζωὴν αἰώνιον δίδωμι αὐτοῖς, καὶ οὐ μὴ ἀπόλωνται εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ οὐχ ἁρπάσει τις αὐτὰ ἐκ τῆς χειρός μου. Μπορεί λοιπόν κανείς να ζήσει με τη βεβαιότητα ότι ο Ιησούς ποτέ δεν θα τον εγκαταλείψει, όσο ο ίδιος θέλει να παραμένει πιστός σε μια ζωή αγάπης και αφοσίωσης στον Θεό.

Ο Θεός, που δημιούργησε ένα τόσο αξιοθαύμαστο σύμπαν, ολοκλήρωσε την αποκάλυψή Του στον άνθρωπο μέσω του Ιησού Χριστού, ώστε να έχει μια προσωπική σχέση με το δημιούργημά Του, τον άνθρωπο, όταν εκείνος με την ελεύθερη θέλησή του αποφασίσει με μετάνοια και πίστη να αποδεχτεί τον Θεό ως δημιουργό του και τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα και Λυτρωτή του, πιστεύοντας στην απολυτρωτική θυσία του Χριστού επάνω στον σταυρό και στην ένδοξη ανάστασή Του από τους νεκρούς.